خودکار سبز

1) یکی از عمده‌ترین دغدغه‌های مدیران کارآمد در سطوح مختلف، چگونگی ایجاد بسترهای مناسب برای عوامل انسانی شاغل در تمام حرفه‌ها است تا آن‌ها با حس مسئولیت و تعهد کامل به مسائل در جامعه و حرفه خود به کار بپردازند و اصول اخلاقی حاکم بر شغل و حرفه خود را رعایت کنند.

2) اخلاق حرفه‌ای، مجموعه‌ای از قوانین است که در وهله اول از ماهیت حرفه و شغل به دست می‌آید، اخلاق حرفه‌ای، مدیریت رفتار وکردار آدمی هنگام انجام‌دادن کارهای حرفه‌ای است، اخلاق حرفه‌ای، مجموعه‌ای از کنش‌ها و واکنش‌های اخلاقی پذیرفته شده که از سوی سازمان‌ها و مجامع حرفه‌ای مقرر می‌شود تا مطلوب ترین روابط اجتماعی ممکن را برای اعضای خود در اجرای وظایف حرفه‌ای فراهم آورد، همچنین اخلاق حرفه‌ای، نوعی تعهد اخلاقی و وجدان کاری نسبت به هر نوع کار، وظیفه و مسئولیت است. اخلاق حرفه‌ای به ما می‌گوید که یک سازمان، شرکت، بنگاه یا هر واحدی را که در نظر بگیرید، چه تعهدات اخلاقی دارد.

3) اخلاق فردی، مسئولیت‌پذیری فرد است در برابر رفتار فردی خود، صِرفا به منزله یک فرد انسانی و اخلاق حرفه‌ای، همچنین مسئولیت‌پذیری یک فرد است در برابر رفتار حرفه‌ای و شغلی فرد به منزله صاحب یک حرفه یا پست سازمانی. امانت‌داری، مسئولیت‌پذیری، درست‌کاری، رعایت انصاف، بهره‌وری از موارد مبانی اخلاق حرفه‌ای می‌باشند.

4) امانت‌داری در تولید و فروش: نشان دادن مدارک و اسناد تولید به مشتری قبل از خرید، به کارگیری اسناد شفاف در نشان دادن عملکرد تولید، پذیرش هرگونه نقص کیفیت ناشی از خدمت و یا کالای تولیدی، پرهیز زبانی و عملکردی از غُلوّ و مبالغه در معاملات، استفاده از اجزا، مواد مصرفی و خدمات مطابق با سفارش توافق شده در تولید، محفوظ نگه داشتن اطلاعات شخصی مشتری، صدور برگه فروش معتبر با نشان دادن تفکیک محاسبه قیمت، تحویل کالا با جزئیات و مشخصات لازم جهت فروش، ارائه ضمانت نامه خدمات پشتیبانی فروش با ذکر زمان معین، پذیرش کالاهای برگشت داده شده به دلیل نقص در کیفیت، شرح خدمات انجام شده و نشان دادن قطعات تعویضی. باید توجه داشت رعایت امانت‌داری در تولید و فروش اعتماد را به وجود می‌آورد و سبب افزایش درآمد می‌شود.

5) مسئولیت‌پذیری: انسان‌ها با علم و آگاهی درک کرده‌اند که برای رفاه، آسایش و سعادت خود و دیگران، باید نسبت به مسئولیت‌ها و وظایف خویش آگاه بوده، با نهایت دقت و امانت‌داری به آن‌ها پای‌بند باشند. یک فرد مسئولیت‌پذیر مسئولیت کارهای خود را قبول می‌کند، خطاها و شکست کار خود را می‌پذیرد و برای خدمت به دیگران پیش‌قدم می‌شود.

6) درست‌کاری: درست‌کار کسی است که کارهایش به راستی و درستی انجام گیرد. ریشة درست‌کاری، عزت نفس است به این معنا که انسان برای رسیدن به مقاصدش به نیروها و استعدادهای خدادادی خود تکیه کند و در این راه چشم به دیگران ندوزد و شخصیت، شرافت و آبروی خود را به دیگران نفروشد. فرد درست‌کار آن‌چه را برای خود می پسندد برای دیگران هم می پسندد و آن‌چه را برای خود نمی‌پسندد برای دیگران هم زشت و ناپسند می‌داند.

7) پرهیز از ربا و رشوه: پرهیز از رقابت از طریق رانت و پرداخت رشوه، پرهیز از حرص و طمع برای گسترش کار از طریق دریافت ربا به جای تلاش در کیفیت و کار صادقانه، گسترش تدریجی کار در سایه تلاش و شایستگی حرفه‌ای، جانشین سازی نوآوری و کارآفرینی به جای رشوه در حوزه کاری، تمیز دادن رشوه و ربا با هدیه و دیگر پرداخت‌ها.

8) پرهیز از کم فروشی و گران‌فروشی: نشان دادن اسناد خرید و برچسب قیمت کالا و خدمات به صورت استاندارد، ارائه مشخصات فنی کالا و شرح خدمات برای شفافیت در اصالت، تعیین قیمت کالا و خدمات بر اساس مقررات قیمت‌گذاری مرسوم، ارائه قیمت و هزینه خدمات و تولید محصول بر اساس ریز فعالیت‌ها و ارائه برگه فروش بر اساس آن.

9) رعایت حقوق دیگران: رفتار یکسان با مشتریان دریافت کننده خدمات و یا کالا، پای‌بندی به قول و فعل در معاملات از نظر زمانی و شرایط معامله و رضایت مصرف کننده، تضمین کیفیت پنهان و آشکار از طریق پیگیری رضایت مشتری، سازماندهی فعالیت‌ها بر اساس شرایط مشتریان، تحلیل و بررسی منشور اخلاقی حرفه.

10) امروزه اخلاق حرفه‌ای نقش راهبردی در کار دارد، لذا متخصصان علم مدیریت، اصول اخلاقی شایسته در سازمان را از پیش شرط‌های مدیریت صحیح دانسته‌اند. مدیران باید به اصول اخلاق حرفه‌ای اعتقاد داشته باشند؛ استانداردها و شاخصه‌های اخلاق حرفه‌ای، باید دقیقاً توسط مدیران روشن شود و از همه مهم‌تر این‌که مدیران باید خود به این اصول احترام گذارند و در رفتار خود آن‌ها را تجلی دهند.

دوره آموزشی "اخلاق حرفه‌ای مدیران"

دکتر علی اصغر صفری فرد (Ph.D)

نویسنده، مشاور و مدرّسِ

توسعه مهارت‌های مدیریتی

09122137144

اخلاق اخلاق حرفه ای اخلاق حرفه‌ای مدیران اخلاق حرفه‌ای در مدیریت صدای صنعتگر

1403/02/29 ساعت 10:40

0 نظر

انتشار مقاله "10 نکته کلیدی در مدیریت تعارض سازمانی" دکتر علی اصغر صفری فرد در پایگاه خبری تحلیلی "صدای صنعتگر"

انتشار مقاله

با عنوان "10 نکته کلیدی در مدیریت تعارض سازمانی"

در پایگاه خبری تحلیلی "صدای صنعتگر"

1403/02/25

مدیریت تعارض سازمانی (ده نکته کلیدی)

تعارض، فرایندی است که در آن شخص "الف" به طور عمدی می‏کوشد تا به گونه ای بازدارنده سبب ناکا‌می‌شخص "ب" در رسیدن به علایق و اهدافش شود یا تعارض، رفتار عمدی و آگاهانه است که به منظور جلوگیری و ممانعت از تحقّقِ اهداف سایر افراد صورت می گیرد.
تعارض در افراد و گروه‌ها یک امر طبیعی و نتیجه محیط رقابتی است و زمانی اتفاق می‌افتد که نیازها، خواسته‌ها، اهداف، عقاید یا ارزش‌های دو یا چند نفر با هم متفاوت باشند و اغلب با احساساتی نظیر خشم، درماندگی، دلسردی، تشویش، اضطراب و ترس همراه است.
اگر سازمان را به عنوان یکی از پیچیده ترین پدیده‌های اجتماعی دنیای مدرن بدانیم؛ پس می‌پذیریم که افرادی با فرهنگ، دانش، مهارت و دیدگاه‌های متفاوت که در کنار هم جمع آمده‌اند و در محیطی تحت عنوان سازمان، زیست سازمانی دارند؛ ‌می‌توانند سرشار از انواع تعارض‌ها و عدم توافق‌ها باشند. همین طور ساختار حاکم بر سازمان‌ها و وجود سیستم‌های خشک و انعطاف ناپذیر اداری، آن‌ها را مستعد انواع تنش، تعارض و ناسازگاری ‌می‌کند.
امروزه با توجه‌ به‌ پیچیدگی‌ روز افزون‌ سازمان‌ها و تفاوت‌ در اندیشه‌، نگرش‌ و باورهای‌ کارکنان، تعارض‌ به‌ عنوان‌ جزء اجتناب‌ناپذیر زندگی‌ سازمانی‌ مطرح‌ است‌. همچنین وفور اختلاف‌ها باعث ‌می‌شود که بخش مهمی‌از وقت مدیران صَرف جلوگیری و حل این مشکلات شود. البته سازمان‌هایی هم که در آن‌ها تعارض کمتری وجود دارد، عموما در محیط‌های رقابتی با شکست مواجه ‌می‌شوند. اعضای چنین سازمان‌هایی بسیار با هم متجانس هستند و گاهی برای سازگاری یا تطبیق خود با شرایط متغیر محیطی آمادگی کمی‌دارند و یا چنان از وضع موجود راضی هستند که تصوّر ‌می‌کنند به بهبود وضع موجود نیازی ندارند.
در نگرش قدیم و سنتی (منفی) به تعارض، تعارض همیشه بد و مذموم است و یک بیماری محسوب می‌شود، وجود تعارض، نشانه عملکرد نامناسب گروه یا طراحی ناصحیح سیستم می‌باشد، تعارض با ویران‌سازی، تعدّد، تخریب و بی‌نظمی‌مترادف است و باید از آن‌ها دوری جست، وظیفه مدیر از بین بردن تعارض است، سازمان بهره ور و موفق، سازمان خالی از تعارض و تضاد است، سازمان یک مجموعه هماهنگ و منسجم بوده که برای هدف مشترک ایجاد شده است، بنابر این تعارض غیر طبیعی و نامتناسب است، اثر منفی بر سازمان دارد و موجب ویرانی ‌می‌شود، اقتدار مدیر را تهدید ‌می‌کند و نباید در سازمان وجود داشته باشد.
در نگرش جدید و نوین به تعارض، عارض الزاماً منفی نیست، از وجود تعارض می‌توان بهره‌برداری کرد، تعارض را نمی‌توان حذف یا از بین برد، در موارد زیادی تعارض به نفع سازمان است و عملکرد را بهبود می‌بخشد، تعارض پدیدهای طبیعی و غیرقابل اجتناب است، تعارضِ متعادل باعث توسعه خلاقیت، نوآوری و تغییر در سازمان می‌شود، تعارض یک ناهنجاری سازمان نیست، وجود تعارض تا سطح مشخص نشانه پویای، خلاقیت و اثربخشی بالای گروه در سازمان است.
اکنون یک رشد و تکامل نسبی در همه جوامع نسبت به تعارض به وجود آمده است. بنابراین مدیران سازمان‌ها باید در حفظ سطحی معینی از تعارض بکوشند و مقدار تعارض را تا حدّی نگه دارند که سازمان را زنده، با تحرّک، خلاق و منتقد به خود نگه دارد.
تعارضی که هدف گروه را تایید و تقویت ‌می‌کند و عملکرد را بهبود ‌می‌بخشد، سازنده است. تعارضی که مانع عملکرد خوب گروه شود، تعارض مخرّب است. گاهی مدیران باید نگرانِ فقدان تعارض در سازمان باشند. ممکن است فقدان تعارض علامت رکود سازمان باشد و یا ممکن است حاکی از آن باشد که گروه‌ها انگیزه‌ای برای بحث و گفتگو بر سر عقاید سنتی و پذیرفته شده ندارند.
تعارض‌ سکَه‌ای‌ است‌ که‌ دو وجه مثبت‌ و منفی‌ دارد و شیوه‌ برخورد و یا رویارویی‌ با آن‌ است‌ که‌ اثر آن‌ را برای‌ سازمان‌ تعیین‌ می‌کند. خوب یا بد دانستن تعارض به صورت مطلق، ناصواب و سطحی‌نگری است خوب بودن و یا مخَل بودن تعارض به میزان و نقش آن در عملکرد بستگی دارد. برخی شرکت ها در گروه‌های تصمیم گیری خود افرادی را دعوت می‌کنند که دیدگاه‌های مخالفی دارند و یا برخی شرکت‌ها یک سیستم تعریف کرده‌اند تا کارکنان، کارهای مدیران خود را ارزیابی و نقد کنند و به کسانی که نظرات سازنده و انتقادی ارائه دهند پاداش می‌دهند.
دانش‌ این که‌ چگونه‌ تعارضات‌ را مدیریت ‌کنید به‌ اندازه‌ این که‌ بدانید چگونه‌ بخوانید، بنویسید و صحبت‌ کنید اهمیت دارد.